Bir ay daha geçti. Ne ay’ı, bir yıl daha geçti. Ve hala daha çocukluk hayallerime ulaşabilmiş değilim. Çocukluğumda beni, bunca hayali kurmaya zaman bulacak kadar ilgisiz bırakan ailemi tutup sarsmak istiyorum. (Annem'den gelen sert uyarı sonrası belirtmeliyim ki, bu cümlenin hiçbir gerçekliği yoktur, sadece espiri amaçlı yazılmıştır.)
Bu sitemkar sözlerin altında neler yatıyor derseniz, açık söyleyeyim bir bok yok. Sadece son günlerde işimin ne kadar komplike bir halde olduğunu anlayıp, çalışma şeklimi ayrı bir düzene oturttum. Ofiste, yapılacaklar listem, maillerim, dakika başı tik attığım not defterim ve iphonumla o kadar ciddi ve planlı bir ilişki yaşıyorum ki, işten çıktığım anda, hayatımdaki hiçbir şey için plan yapasım gelmiyor. Öyle yerli yersiz her şeye isyan ediyorum. Ama yaygaracı tipler gibi değil, ağır ağır, sessiz sessiz, delikanlı gibi içten gelen, “Her zaman böyle olmadı mı” gibisinden bir metanetle ediyorum isyanımı ;))
İş hayatım bu kadar planlı programlı giderken, özel hayatımda da bir o kadar akışına yaşamaya başladım. Tembel tembel takılma, plansız akşam gezmeleri, saçma diziler, saçma dizilerin yanında tek adam gibi izleğim olan Dexter, öyle yuvarlanıp gidiyoruz. Kitap okumayı, güzel bi film izlemeyi geçtim, sosyal medyayı dahil takip etmiyorum. Yemek yemeği bile erteler oldum. Ama en büyük kazığı da galiba İzmir’de bıraktığım arkadaş cephesine atıyorum. Devamlı aklımdan, “bla bla’yı arayacaktın, bla bla’nın doğum günüydü, bak bla bla seni aradı sen onu aramadın” diye geçirip, sonra unutuyorum. Umarım bu yazıyı okuyorsunuzdur ve şu mübarek Noel’de bağışlayıcılığın ne menem bi güzellik olduğunu hatırlıyorsunuzdur.
Bütün bunların dışında, dün akşam bir arkadaşımın da tarif ettiği gibi, keyifli sohbetler ettiğim, eğlenceli vakit geçirdiğim bir sürü yeni insanın arasında da olsam, aslında baya yanlız bir insanım. Bu sessizliğimi de artık şarapla paylaşıyorum. Yıllaaaaar yıllar evvel, şarapla olan samimiyetimi tekrar kurdum. Bira defolup gidip eğlenmesine baksın, biz şarapla olgun olgun dertleşiyoruz.
Şu an yazının nereye gitmesi gerektiğini bilemediğimden böle kestrip atayım diyorum, zaten biraz da hastayım. Ama yakın zamanda eski enerjimi yerine getiren bir şeyler olursa yine paylaşırım.
Şimdilik bu kadar.
